Η κυρά Σταμάτα η χωρταρού, λίγο λοξή, παλιά φιλόλογος, στρώνοντας με τα χέρια τα φρύδια της, αναρωτήθηκε φωναχτά, θυμόσοφα κι ακαδημαϊκά. Ίσως να ‘ναι η εναγώνια προσπάθεια των καναλιών και των μικροφώνων να καλύψουν τον χρόνο εκπομπής.
Ναι είναι και αυτό συμπλήρωσε σαν χορός η ομήγυρης.
Ίσως να ‘ναι ο μιμητισμός στα μεγάλα που συμβαίνουν στην πέρα του Ατλαντικού Χώρα.
Ναι είναι και αυτό.
Ίσως να ‘ναι η προσπάθεια κάποιων επαγγελματιών να αποκτήσουν την αναγνωσιμότητα, κλαδική ή ατομική για να επιβεβαιώσουν τον Andy Warhol.
Ναι είναι και αυτό. Ίσως να ‘ναι η υπερβολή που μας διέπει είτε σαν καταναλωτές, είτε σαν παραγωγούς της «είδησης».
Ναι είναι και αυτό.
Ίσως να ‘ναι το ασήμαντον που μασκαρεύτηκε σε σημαντικό για να επιβιώσει.
Ναι είναι και αυτό.
Ίσως να ‘ναι όλα αυτά κι άλλα τόσα συνέχισε η κυρά Σταμάτα.
Πάντως κάποιοι, δυνάμεις υπερεθνικές κι αφώτιστες σπέρνουν τον φόβο, τον τρόμο και τον πανικό για να μας φυλακίσουν. Να φυλακίσουν την λογική και την ψυχή μας για να μας ελέγξουν. Φτιάξαν δίχτυα, γραμμές ασύμμετρες ή ευρυζωνικές για να μας δέσουν. Φοβούνται οι ίδιοι την αντίδραση του γνωστικού, του αγαπησιάρη και του ζωντανού. Μη σκιάζεστε όμως συμπατριώτες και συνταξιδευτές, μπόρες, βροχές κι αστροπελέκια του φθινοπώρου είναι, θα περάσουν.
Και το χώμα, ανάθεμα το, μυρίζει ακόμα υπέροχα μετά την βροχή… Σ.Τ