Η ζωή στη φύση ήταν πάντα το όνειρο ενός ζευγαριού! και τελευταία έγινε πραγματικότητα. Αφήνοντας πίσω τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που τους υποχρέωναν να ζουν σε φρενήρεις ρυθμούς όλα αυτά τα χρόνια, πήραν το δρόμο προς την έξοδο από την πόλη. Αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε μια περιοχή με φυσική ομορφιά, καθαρό αέρα και θέα προς την ανατολική πλευρά του θερμαϊκού, δεκαπέντε χιλιόμετρα έξω από τη θεσσαλονίκη. Όσο πλησιάζει κανείς εδώ και καθώς η κλίμακα αλλάζει, επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με το χρόνο και το χώρο. οι μέρες κυλούν ήρεμα και χωρίς άγχος.

Eχει σχεδιάσει συλλογές εσωρούχων, αξεσουάρ, λευκά είδη και τελευταία τζάκια, μπάνια και κουζίνες μέχρι δάπεδα, τοίχους από πέτρα και μάρμαρο. ο Nίκος Αποστολόπουλος είναι πια αναγνωρίσιμος σε οτιδήποτε φέρει την υπογραφή του.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον προσωπικό του χώρο από τον οποίο δεν θα μπορούσε να λείπει η δική του πινελιά. Πρόκειται για τους δύο τελευταίους ορόφους ενός παλιού εργοστασίου στον Κεραμεικό που έχουν διαμορφωθεί σε σπίτι, ατελιέ και showroom.

 Η ενασχόλησή του με την αρχιτεκτονική ήταν μάλλον διαισθητική αφού συνειδητοποίησε την αγάπη του προς αυτή όταν περνούσε ατέλειωτες ώρες στο Πολυτεχνείο. Το Κτήμα Κωνσταντινίδη, Villa Ritz, αποκαταστάσεις διατηρητέων… είναι έργα που φέρουν την υπογραφή του. Αεικίνητος και δραστήριος, αποτυπώνει τις ανησυχίες του το ίδιο ταλαντούχα στα αρχιτεκτονικά σχεδια, στον καμβά ή στη φωτογραφία. Είναι από τους αρχιτέκτονες που δε βλέπει τη δουλειά του διεκπεραιωτικά αλλά ανθρωποκεντρικά, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι η αρχιτεκτονική του δομεί την κοινωνία, παράγει αισθητική και ρυθμό ζωής.

'Eνα περιβάλλον όπου η άνεση και η λειτουργικότητα μαζί με το στιλ και το καλό γούστο θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Aυτό είχε στο μυαλό της η γνωστή interior designer όταν ανέλαβε τη διακόσμηση του σπιτιού. «Ήθελα να δώσω μια νότα φρεσκάδας σε ένα κλασικό κατά τα αλλά σύνολο που όμως να μην είναι βαρύ και τυπικό». 

Ο ΣΟ ΠΕΡΝΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟΣΟ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΑΣ απομακρύνονται ο ένας απ’ τον άλλον. Οι άνθρωποι γίνονται περισσότερο κοινωνικοί και λιγότερο ανθρώπινοι. Χάνουν τις ιδιομορφίες τους, τα ιδιαίτερα προτερήματα και τα ελαττώματά τους -σχεδόν ισοπεδώνονται. Οι φιλίες μαραίνονται.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ, ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ, οι άνθρωποι μοιάζουν περισσότερο (ακόμη και στα κοστούμια τους και στη χτενισιά τους), σαν να καταργηθήκανε οι διαφορές τους, κι όμως τώρα ακριβώς νιώθεις πως οι διαφορές τους αυξήθηκαν, κι όλοι τους χωρισμένοι με διαδοχικά κάθετα στρώματα τυπικότητας κι ευγενικής ψυχρότητας.