Mε αφορμή την βράβευση του από το Wallpaper για το φωτιστικό Asola που σχεδίασε για τη Ligne Roset και τις καινούργιες συλλογές που παρουσίασε στη Maison Objet και στο Salone del Mobile, ο Ευάγγελος Βασιλείου μάς μίλησε για τη φιλοσοφία και τη θέση του απέναντι στο σχεδιασμό.
Για το design και την αρχιτεκτονική:
«Το κοινό σημείο στο design και την αρχιτεκτονική είναι η χρήση, η οποία στο design είναι ένα πιο ευανάγνωστο στοιχείο. Από την άλλη, όταν σχεδιάζεις ένα αντικείμενο, έχεις στο μυαλό σου ότι απευθύνεσαι σε πολλούς. Η αρχιτεκτονική ενός χώρου αφορά ένα συγκεκριμένο άνθρωπο και οι όποιες σκέψεις και ιδέες περιστρέφονται γύρω από τις συγκεκριμένες ανάγκες. Γι’ αυτό και στο design έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθείς μπροστά σε μια “κενή σελίδα” μιας και το brief που δίνεται είναι πολύ περιορισμένο, μια ιδέα με την οποία καλείσαι να παλέψεις μόνος σου. Στην αρχιτεκτονική, η ίδια η διαδικασία σε βοηθά να πας από το ένα βήμα στο άλλο, να εμπνευστείς από την εξέλιξη, υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα, ένας ρεαλισμός που πρέπει να ακολουθείς.
Εγώ και στις δύο περιπτώσεις λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο έχοντας ορισμένους βασικούς άξονες. Την έννοια του ενδιάμεσου στις οπτικές σχέσεις και τις υλικές αντιθέσεις, το διαμπερές και το συμπαγές, το ελαφρύ και το βαρύ. Έννοιες που αγγίζουν χωροταξικά ζητήματα αλλά και τις επιλογές υλικών. Μου αρέσει να κινούμαι ανάμεσα σε αυτά τα δύο πεδία. Όχι από κάποια επαγγελματική ανασφάλεια. Αλλά είναι αυτό που μου αρέσει, με γεμίζει».
Για την πολυπλοκότητα του interior design:
«Ο συνδυασμός πολλαπλών στοιχείων που απαιτεί η εσωτερική διακόσμηση γίνεται σχεδόν με έναν αυτοματισμό. Όλα ξεκινάνε από μια καλά δομημένη ιδέα. Έπειτα, σαν μια κόκκινη κλωστή, αρχίζουν όλα και ξετυλίγονται και οδηγείσαι σε κάθε επιλογή. Βλέπεις στην πορεία τι χρειάζεσαι και τι όχι. Μέσα από μια αφαιρετική διαδικασία καταλήγεις τελικά στο επιθυμητό αποτέλεσμα».
Για το δεδομένο και το καινούργιο:
«Γενικά μου αρέσει να… φτιάχνω το παλιό. Να του προσδίδω νέα διάσταση. Να επιδιορθώνω. Να αλλάζω. Να παίζω με την ατμόσφαιρα και τα χρώματα. Είναι μια παράλληλη, συμπληρωματική διαδικασία που το χθες δίνει στο σήμερα και το σήμερα λαμβάνει από το χθες. Έτσι μόνο έχει για εμένα νόημα το vintage και όχι με τον τρόπο που πολλοί το προσεγγίζουν καθιστώντας το απλά σαν μια μοδάτη τάση που ταυτίζεται με μια απλή αντιγραφή, με μια αναπαραγωγή εικόνων. Μου φαίνεται μια στάσιμη διαδικασία που δεν βοηθά την εξέλιξη. Προτιμώ μια πιο δημιουργική υιοθέτηση των παλιών στοιχείων. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι πατάει στο παρελθόν για να πάει μπροστά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κίνημα του μοντερνισμού. Ο Le Corbusier επισκεπτόταν την Ακρόπολη, την παρατηρούσε, έβγαζε φωτογραφίες και έφτιαχνε σκίτσα από τα επιμέρους χτίσματά της».
Για τους σχεδιαστικούς αφορισμούς: «Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι δεν θα σχεδίαζα. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν θα έβρισκα κανένα ενδιαφέρον να επενδύσω χρόνο ή χρήματα σε κάτι που δεν δίνει λύση σε ένα πρόβλημα. Για παράδειγμα, μου λένε μαθητές μου ότι θέλουν να σχεδιάσουν παγκάκια για άστεγους. Πολύ κακή “ωραία” ιδέα… Αντί κάποιος να επενδύσει σε αυτήν την κατασκευή, πρέπει καλύτερα να βρει τον τρόπο να συμμετάσχει στο να εκλείψει το φαινόμενο των αστέγων. Η αρχιτεκτονική και το design είναι και πολιτικές πράξεις».
Για την υστεροφημία
«Δεν πίστεψα ποτέ ότι η αρχιτεκτονική θα λύσει τα μεταφυσικά μου ζητήματα. Προς το παρόν σκέφτομαι το τώρα. Και άλλωστε είναι πολύ νωρίς... Στην αρχιτεκτονική, 50 χρονών είσαι ακόμα νέος αρχιτεκτονας. Επομένως, εγώ μόλις ξεκίνησα!».
On the occasion of his award from Wallpaper for the “Asola” lamp which he designed for Ligne Roset and the new collections he presented at Maison Objet and Salone del Mobile, Evangelos Vassiliou talked to us about his philosophy and his attitudeto design.
About design and architecture:
“The common point in design and architecture is use, which in design is a more intelligible element. On the other hand, when you design an object you have in mind that you are addressing many. Architecture of a space concerns a particular person and any thoughts and ideas revolve around the specific needs. That’s why in design you are more likely to find yourself looking at a “blank page” because the brief given is very limited, an idea that you are called to fight by yourself. In architecture, the process itself helps you move from one step to the next, get inspired by evolution, have a specific program, a realism you need to follow. In both cases, I operate in the same way with some basic axes. The concept of the intermediate in visual relations and material contrasts, the bright and the compact, the light and the heavy. Concepts that touch on spatial issues and material choices. I like to move between these two fields. Not because of professional insecurity. But it’s what I like, what fulfills me.
About the complexity of interior design
“The combination of multiple elements required in the interior decoration is almost done with an automation. Everything starts with a well-structured idea. Then, like a red thread, everything starts and unfolds and leads to each choice. You see what you need and what don’t. Through an abstract process you end up with the desired result.
About what there is and what is new:
“Generally speaking I like to ... I make what is old. Give it a new dimension. Fix it, change it. Play with the atmosphere and the colors. It is a parallel, complementary process that yesterday gives to today and today takes it from yesterday. So it just makes sense to me for vintage and not the way many approach it by making it just like a trend that is identical to a simple copy, with a reproduction of images. It seems to me a stagnant process that does not help evolution. I prefer a more creative adoption of the old elements. After all, no one can deny there can be no progress without the past. A typical example is the movement of modernity. Le Corbusier visited Acropolis, observed, took photos and made sketches of the individual buildings.
About the aphorisms of design:
“I cannot say what I would not design. What I know for sure is that I would find no interest in investing time or money in something that does not solve a problem. For example, my students tell me they want to design benches for homeless people. Very bad “nice” idea ... Instead of investing in this, it is better to find ways to get involved in eliminating homelessness. Architecture and design is also a political act.”
About posterity “I never believed that architecture would solve my metaphysical issues. At this moment I’m thinking about it. And it is too early ... In architecture,if you are 50 years old you are still a new architect. So I have just started! “
O Ευάγγελος Βασιλείου σπούδασε στο Παρίσι interior και product design στη σχολή Camondo και αρχιτεκτονική στη σχολή Paris-Malaquais, όπου σήμερα είναι και ο ίδιος καθηγητής. Το 2001 διακρίθηκε για το σχεδιασμό μιας παιδικής καρέκλας και έλαβε το βραβείο «appel permanent» από το VIA δημιουργώντας το έδαφος για συνεργασίες με μεγάλες εταιρείες, όπως η Ligne Roset και η Cinna οι οποίες συνεχίζονται και έως σήμερα. Πρόσφατα βραβεύτηκε από το Wallpaper για το φωτιστικό Asola που σχεδίασε για τη Ligne Roset. Καινούργιες συλλογές του παρουσίασε στη Maison Objet και στο Salone del Mobile.
Evangelos Vassiliou studied interior and product design at the CamondoSchooin Paris and architecture at the Paris-Malaquais School, where he is also Professor. In 2001, he was awarded the “appel permanent” award by the VIA, it was the beginning of collaborations with major companies such as LigneRoset and Cinna, which continue to this day. He was recently given an award by Wallpaper for the “Asola” lamp that he designed for LigneRoset. He presented his new collections at Maison Objet and Salone del Mobile.
www.evangelosvasileiou.com
paidiko-epiplo
trelight
keller-karantoni
lusso
matt-royal
Dreambeds
OROGENIO
massif-epiplo
mpallas
epiplostyle
