Ο Έλληνας που έφερε το ελληνικό κοινό πιο κοντά στην όπερα. Ο τενόρος που έβαλε την ελληνική φωνή σε διεθνείς παραγωγές μιούζικαλ. Ο νεαρός που βρέθηκε επί σκηνής με ιερά τέρατα της μουσικής όπως η Montserrat Caballe, o Placido Domingo και ο Luciano Pavarotti. Σπούδασε, έζησε και εργάστηκε στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, αισθάνεται όμως πέρα ως πέρα Έλληνας. Μιλώντας για την επαγγελματική πραγματικότητα τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, τονίζει: «Είναι διαφορετική γιατί και τα μεγέθη είναι διαφορετικά, οι παραγωγές πιο πλούσιες και οι μισθοί πιο υψηλοί. Αυτό κάνει τα πράγματα να λειτουργούν σε άλλη βάση. Δεν τολμάς να μην είσαι συνεπής στις πρόβες ή στην μελέτη. Οι παραγωγές εξαρτώνται από τους καλούς και δυνατούς συντελεστές. Στην Ελλάδα, ενώ υπάρχει κίνηση και αγάπη για τα μιούζικαλ, δεν υπάρχουν τα βασικά: θέατρα με άρτιο εξοπλισμό, πολύ δυνατή ομάδα σε όλες τις ειδικότητες από μαέστρο μέχρι μεταφραστή.

«Για να μπορεί κάποιος να βγει στη σκηνή, θα πρέπει να τα έχει πρώτα από όλα καλά με τον εαυτό του. Δεν είναι όλες οι παραστάσεις επιτυχημένες και ο καλλιτέχνης πρέπει να βρει την ψυχική δύναμη να συνεχίσει, να βγει μπροστά ακόμη και στα 5-10 άτομα που ενδεχομένως ήρθαν και να παίξει γι’ αυτά. Ο μύθος δεν χτίζεται μόνο από μεγάλες και δυνατές επιτυχίες.

Και βέβαια όλο αυτό εκτός από άρτια προετοιμασία, χρειάζεται και γερό...στομάχι: «Πέραν της σωματικής και πνευματικής προετοιμασίας ενός καλλιτέχνη, πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η ψυχολογική σχέση με τον χαρακτήρα που υποδύεται και με το κοινό του. Πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με τους πιο μεγάλους σου εφιάλτες, με τον εαυτό σου, να δαμάσεις τα νεύρα σου, γιατί το κοινό που επέλεξε να έρθει να σε δει πρέπει να καταλάβει τον λόγο για τον οποίο έφυγε από το σπίτι του».

Τι σχέση έχει εκείνος με το κοινό του; «Μου δίνει μεγάλη δύναμη να με αγαπάει ο κόσμος, αλλά θέλω να με αγαπάει γι’ αυτό που είμαι. Είμαι και πάντα ήμουν ένας Έλληνας που αγαπάει τη μουσική και του αρέσει να πειραματίζεται και να ονειρεύεται σε διάφορους κόσμους και σε διαφορετικές οδούς. Με λίγα λόγια, η ψυχή μου είναι εκεί όπου υπάρχει Μεγάλη Τέχνη».

Πέρα όμως από τη Μεγάλη Τέχνη, υπάρχει και η τέχνη με την ευρύτερη σημασία της λέξης. «Τέχνη είναι να αγαπάς και να στηρίζεις με πάθος αυτό που έχεις επιλέξει και να το κάνεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τέχνη είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι, να βλέπεις ένα ηλιοβασίλεμα και να το εκτιμάς σα να είναι το τελευταίο που θα δεις. Τέχνη είναι να μπορείς να ζεις, να καταφέρνεις να ζεις με τα λίγα, όχι μόνο με τα πολλά» σημειώνει. Υπάρχει όμως και κάτι που μας έχει δοθεί και μας κάνει ξεχωριστούς. Τι είναι τελικά το ταλέντο; «Το ταλέντο σου το δίνει η φύση, όμως σημασία έχει πώς το εκμεταλλεύεσαι, τι επιλογές κάνεις. Το ταλέντο αν δεν το σεβαστείς, δεν θα σε βοηθήσει. Ταλέντο όμως είναι πολλά πράγματα. Όπως το να βρίσκεις τον χρόνο να μένεις και λίγο με τον εαυτό σου. Για να μελετήσεις, να σκεφτείς και να ξεκουραστείς. Τελικά το να βρίσκεις τρόπους να είσαι πάντα ο εαυτός σου είναι το ταλέντο».

«Στην Ελλάδα, ενώ υπάρχει αγάπη για τα μιούζικαλ, δεν υπάρχουν συχνά οι βασικές υποδομές»

The Greek who brought the Greek audience closer to the opera. The Tenor who put the Greek voice in international musical productions. The young man found on stage with larger than life artists such as Montserrat Caballe, Placido Domingo and Luciano Pavarotti. Ηe studied abroad, lived and worked in London and New York for several years, he still feels Greek:. Speaking about the realities of the job both in our country and abroad, he stressed that ... “There is a difference because things are different, the productions are rich and the wages higher. This makes things work on another basis. You do not dare not be punctual in rehearsals or preparation. Productions depend on good and strong players. In Greece, while there is a feeling and love for musicals, there is lack of the basics: theaters with good equipment, a very strong group in all disciplines from masters to translators.

“In order for one to go on stage he must first feel good with himself. Not all of the performances are successful and the artist must find the mental power to continue, to perform even for the 5-10 people who may have come and play for them. The myth is not only built by great and powerful successes.

“ And of course all this, in addition to good preparation, needs a strong ... stomach: “In addition to the physical and intellectual preparation of an artist, the psychological factor plays a very important role with his character and his audience. You have to face your biggest nightmares, with yourself, to tame your nerves, because the audience who chose to come to see you must understand why they left home and came to you.

“ What is his relationship with his audience? “It gives me great strength when people love me, but I want them to love me for what I am. I am and have always been a Greek who loves music and likes to experiment and dream in different worlds and different paths. In short, my soul is where there is Great Art.

“ But beyond Great Art, there is art in the wider sense of the word. “It is art to love and passionately support what you have chosen and do it in the best possible way. Art is to love and to be loved, to see a sunset and to appreciate it as the last one to see. Art is to be able to live, to manage to live with the few, not only with the many, “he notes. But there is something that has been given to us and makes us special. What is talent ultimately? “Your talent is given by nature, but it is important how you exploit it, what choices you make. Talent if you do not respect it, will not help you. But talent is a lot of things. Like finding time to be for a while with yourself. To study, to think and to rest. Finally, finding ways to be yourself always, is talent. “

Twitter

Share on Tumblr